Bez względu na to, czy kościół gotycki zbudowany był z kamienia, czy cegły, zawsze w jego wnętrzu umieszczano kamienne i drewniane elementy wystroju. drewniane były słynne gotyckie ołtarze, tryptyki i pentaptyki. Kamiennym elementem natomiast pozostawała z reguły chrzcielnica. Średniowieczne chrzcielnice odkuwano z piaskowca o różnych odmianach. Chrzcielnice późniejsze, na przykład barokowe wykonywano z bardziej dekoracyjnych kamieni, typu marmury i alabastry. Chrzcielnica odkuwano z jednego lub dwóch ciosów kamienia. Nadawano jej kształt kielicha, z wyróżnioną częścią stopy, podstawy i czaszy. Na wszystkich tych elementach umieszczano płaskorzeźby przedstawiające lub ornamentalne. Kamień czasem pokrywano polichromią. Zdarzały się również kamienne tabernakula, będące, jak na przykład w Norymberdze, prawdziwym arcydziełem sztuki kamieniarskiej. Aż trudno uwierzyć, że te wszystkie ażury, drobne gałązki, użylone liście i osty wykute zostały z kruchego piaskowca. we wnętrzach kościołów umieszczane były też kamienne rzeźby, na przykład w stylu „pięknych madonn”, znanych najczęściej z realizacji w drewnie polichromowanym. W kościołach toruńskich znajdowały się piaskowcowe „piękne madonny” ustawione na konsolach przy filarach nawy. Niestety, znamy je tylko z fotografii, ponieważ zaginęły.