Dopełniające kompozycji elewacji budowli elementy i detale kamienne umieszczane były i są w architekturze sakralnej i świeckiej. Detale odkute z piaskowca zdobią elewacje kościołów, kaplic cmentarnych, pałaców, banków, a także zwyczajnych miejskich kamienic. Piaskowiec, jako materiał porowaty i nasiąkliwy podlega procesom destrukcyjnym charakterystycznym dla ekspozycji zewnętrznej. Powierzchnia kamienia pokrywa się z czasem patyną, będącą mieszanką wyługowanego z wnętrza kamienia lepiszcza oraz zanieczyszczeń zewnętrznych, czyli przede wszystkim drobin pyłu i sadzy. Powoduje to zmianę koloru kamienia, jego ściemnienie, a nawet poczernienie. Dalszą konsekwencją powstania patyny na piaskowcu jest uszczelnienie zewnętrznych porów kamienia i utworzenie na jego powierzchni nieprzepuszczalnej, zwartej skorupy. Jest to zjawisko bardzo niekorzystne, ponieważ uniemożliwiona jest swobodna cyrkulacja wilgoci w strukturze materiału i kondensacja wody pod patyną. Przy temperaturach ujemnych woda ta zamarza i powoduje stopniowe odspajanie się nawarstwień oraz rozkruszanie kamienia pod nimi. Dlatego bardzo ważnym zabiegiem profilaktycznym chroniącym detale z piaskowca przed zniszczeniem jest chociażby systematyczne mycie kamienia bieżącą woda, uniemożliwiające powstawanie szkodliwej patyny i szpecącego elewację ściemnienia kamienia.