Kaflami odzyskanymi z rozbiórki starych pieców można wyłożyć ściany. Szczególnie dekoracyjne są kafle kwadratowe o wymiarach 22×22 cm, środkowe lub narożne (po przecięciu połówkowe), tzw. berlińskie o ciekawej barwie (przeważnie brązowe i beżowe) i fakturze, ze ściętymi krawędziami. Chyba najlepiej jest wyłożyć kaflami ściany w kuchni, pomiędzy szafkami stojącymi a wiszącymi. Trzy rzędy kafli wypełnią wysokość ok. 70 cm. Możliwości zastosowania kafli są praktycznie takie same, jak płytek ceramicznych glazurowanych. Trzeba jednak pamiętać, że kafle są grube. Można to łatwo ukryć, mocując bezpośrednio nad ostatnim rzędem kafli boazerię lub drewnianą półkę. Przed przystąpieniem do układania kafli trzeba usunąć kołnierze znajdujące się na ich wewnętrznej stronie. Zbija się je aż do osiągnięcia w miarę równej płaszczyzny. Nie jest to kłopotliwe, gdyż używane kafle są mocno przepalone. Kołnierze można zbić przecinakiem i młotkiem, lub zeszlifować piłą tarczową, na którą nakłada się ściernicę do metali. (Uwaga! Piła powinna pracować na małych obrotach.) Technologia układania kafli na zaprawie niczym się nie różni od układania płytek ceramicznych. Korzysta się też z tych samych narzędzi. Na początek trzeba przygotować podłoże. Należy zaznaczyć poziom blatów szafek stojących (jeśli decydujemy się na położenie kafli w kuchni), wysunąć je, aby nie przeszkadzały oraz zdjąć szafki wiszące. Od zaznaczonego poziomu do wysokości ok. 70 cm zbija się tynk, aby zrobić miejsce dla zaprawy cementowej, na której będą mocowane kafle. Powierzchnię po zbitym tynku trzeba zmoczyć, a później zagruntować, obrzucając, przy użyciu kielni, rzadką zaprawą cementową, w stosunku objętościowym 1:3. Kafle moczy się w wodzie przez cały dzień poprzedzający układanie. Na wysokości blatów szafek stojących należy poziomo zamocować łatę drewnianą, równo ostruganą od góry, grubości 40-50 mm, szerokości 70-80 mm, oraz odpowiedniej długości. Łata musi być tak zamocowana do ściany, aby utrzymała ciężar kafli. Zapewnią to 2-3 kołki rozporowe średnicy 12 mm i asekuracyjne podparcie łaty krótkimi deskami. Następnie, biorąc pod uwagę długość ściany, wylicza się krotność całych kafli z odstępami ok. 10 mm na spoinę pionową. Jeżeli potrzeba, należy zastosować kafle połówkowe uzyskane po przecięciu kafli narożnych, oraz regulować długość rzędów spoinami. Ponadto można ostatni lub pierwszy kafel przyciąć (np. ręczną piłką do metalu). Kafle układa się na ścianie tak samo jak płytki ceramiczne, na zaprawie cementowej o składzie objętościowym cementu i piasku 1:4. Pierwszy rząd kładzie się opierając dolne krawędzie kafli na łacie drewnianej i robiąc odstępy (za pomocą odpowiednio przyciętych pasków płytek PVC) na przyszłą spoinę pionową. Liczba pasków zależy od pożądanej grubości spoiny. Pod kaflami musi być około 2 cm zaprawy, aby po ich wypionowaniu pokrywała całkowicie wewnętrzną powierzchnię. Kafle w kolejnych rzędach układa się tak samo jak w pierwszym, zachowując grubość spoin poziomych i pionowych. W czasie pracy trzeba często sprawdzać, np. równo ostruganą łatą drewnianą, czy kafle są ułożone w jednej linii oraz poziomnicą, czy trzymają pion. Po upewnieniu się, że kafle są dobrze związane z podłożem (następnego dnia), usuwa się łatę, uzupełnia zaprawą cementowo-wapienną naruszony tynk w okolicach pierwszego i ostatniego rzędu, ostrożnie wyjmuje się paski z PVC i przystępuje do łączenia kafli. Aby spoiny były równe i wklęsłe przeciąga się po nich patykiem z zaokrąglonym końcem. Na zakończenie trzeba wyczyścić kafle i pokryć suche spoiny lakierem bezbarwnym. Czym ocieplić dom, w którym bywa wilgotno? Do ocieplania ścian domu i wykonywania elewacji można przystąpić dopiero, gdy wszystkie ściany będą czyste i suche. Pomijając trudności wykonawcze na przykład z przyklejaniem styropianu do wilgotnych ścian osuszanie domu mogłoby następować jedynie przez jego wnętrze, a więc trwałoby znacznie dłużej.
Kafle na ścianie
