Pielęgnacja ogrodu
formowanie cisów raz na rok lub raz na dwa lata należy wykonać cięcie korygujące kształt bryły krzewów i powodujące zagęszczenie ich pędów: wczesną wiosną mocno (o połowę) przycinamy zeszłoroczne przyrosty; regularne podlewanie krzewów; nawożenie krzewów nawozami wieloskładnikowymi (szczegółowe informacje w opisach poprzednich wariantów); uzupełnianie ubytków wody w stawie spowodowanych parowaniem; kontrolowanie stanu czystości wody: w przypadku nadmiernego rozwoju glonów należy usunąć unoszące się w wodzie kożuchy za pomocą siatki oraz dosadzić rośliny wodne. Można też zakwasić wodę, dodając do niej jeden z dostępnych na rynku specjalnych preparatów lub spożywczy kwasek cytrynowy, siarczan miedzi, a nawet rozcień. Rośliny cebulowe od wiosny do jesieni w ogrodzie Rośliny cebulowe, dzięki bogactwu barw i różnym okresom kwitnienia, wzbogacają kompozycje ogrodowe, choć kwitną stosunkowo krótko. Zestawiając odpowiednio gatunki i odmiany, można mieć w ogrodzie przez cały sezon jakąś „kwitnącą cebulę”. Jeśli pogoda jest sprzyjająca, już w końcu lutego zakwitają przebiśniegi i śnieżyce, a jesienne krokusy i zimowity kwitną jeszcze na początku listopada. Rośliny cebulowe według systematyki botanicznej należą do rodzin liliowatych i amarylkowatych, a z rodziny kosaćcowatych zaliczane są tu irysy cebulowe oraz (umownie) krokusy, które tworzą bulwy osłonięte suchą łuską, bardzo podobne do cebul. Tulipanów, lilii, narcyzów i hiacyntów nie trzeba bliżej przedstawiać. Wszyscy znają ich ogromną rozmaitość barw i form kwiatów. Nieco mniej popularne, choć też piękne i dekoracyjne są rośliny drobnocebulkowe: śnieżyce, przebiśniegi, cebulice i szafirki. Mają skromniejsze rozmiary (zwykle 20-30 cm wysokości), drobniejsze kwiaty, ale ponieważ kwitną wczesną wiosną czasami wśród łat topniejącego śniegu i łatwo się rozrastają, tworząc kępy, są cenną ozdobą ogrodów. O tej porze roku nie ma kwiatów, które mogłyby z nimi konkurować. Uprawa roślin cebulowych nie jest kłopotliwa, a postępowanie zgodne z podanymi niżej wskazówkami pozwoli cieszyć się pięknem tych roślin od wczesnej wiosny do jesieni. Przygotowanie gleby. Struktura i zasobność. Rośliny cebulowe do prawidłowego rozwoju potrzebują gleby zasobnej w próchnicę i przepuszczalnej. Źle rosną zarówno na glebach zbyt ciężkich i zlewnych, jak na lekkich, piaszczystych i suchych. Aby rozluźnić glebę ciężką (ilastą lub gliniastą), trzeba stosować domieszki torfu, drobnej kory i piasku. Gleby lekkie i piaszczyste trzeba przede wszystkim wzbogacić w próchnicę, stosując przekompostowany obornik, komposty, torf lub nawozy zielone; grykę, facelię, łubin, wykę, gorczycę wysiewa się wiosną i najpóźniej w lipcu przykopuje, czyli miesza z wierzchnią warstwą gleby tak, aby był zapewniony dostęp powietrza do masy zielnej. Jeżeli chcemy wzbogacić glebę obornikiem (10 kg/m2), należy to zrobić w roku poprzedzającym sadzenie cebul. Oprócz nawożenia organicznego można stosować nawozy mineralne fosforowe, np. superfosfat: 15-20 g/m2 i potasowe, np. siarczan potasu: 25 g/m2 na dwa tygodnie przed posadzeniem cebul. Można też zastosować nawozy wieloskładnikowe np. Azofoskę w dwóch dawkach: 40 g/m2 przed sadzeniem i 40 g/m2 wiosną na początku wegetacji. Odczyn gleby. Ważną sprawą jest odczyn gleby rośliny cebulowe (z wyjątkiem niektórych lilii) źle rosną w glebie kwaśnej. Trzeba więc zadbać, aby pH podłoża przygotowanego dla roślin cebulowych wynosiło 6,8-7,2. O tym, że ziemia jest kwaśna, świadczą rosnące w niej rośliny: szczaw, skrzyp, mech. Jeżeli chcemy dokładniej znać stopień zakwaszenia, możemy użyć pehametru lub testem glebowego. Aby zmniejszyć zakwaszenie gleby w roku poprzedzającym sadzenie, stosujemy 120-150 g/m2 węglanu wapnia czyli kredy (można także użyć dolomitu lub innych nawozów zawierających węglan wapnia). Odchwaszczanie. Przygotowując glebę pod rośliny cebulowe, trzeba ją starannie odchwaścić powyciągać wszelkie rozłogi i korzenie.
